توضیحات
آموزشی کامل زبان انگلیسی دهم
اکثر افعال شش شکل عطفی دارند. صورت‌های اولیه عبارتند از حال ساده، حال سوم شخص مفرد
و صورت پیش‌تر (گذشته). صورت‌های ثانویه، صیغه‌ای هستند که برای مصدر، مضارع و مضارع به کار می‌روند.
فعل copula to be تنها فعل است که مقداری از صرف اولیه خود را حفظ می کند و بسته به موضوع اشکال
مختلف عطفی به خود می گیرد. شکل اول شخص حال حاضر am، آموزشی کامل زبان انگلیسی دهم is است و فرم are
در دوم شخص مفرد و هر سه جمع استفاده می شود. تنها فعل ماضی been و فاعل فاعل آن بودن است
آموزشی کامل زبان انگلیسی دهم
تمایزات وجهی بیشتر با افعال کمکی، در درجه اول have و be نشان داده می شوند که تضاد بین زمان گذشته
کامل و غیر کامل (من اجرا کردم در مقابل من می دویدم) و زمان های مرکب مانند preterite perfect
(I had been running) را نشان می دهد. ) و حال کامل (من دویده ام)
برای بیان حالت، انگلیسی از تعدادی ابزار کمکی مدال استفاده می کند، مانند can, may, will, shall و زمان
گذشته could, might, would, should. حالت‌های فرعی و امری نیز وجود دارد، هر دو بر اساس شکل ساده
فعل (یعنی بدون سوم شخص مفرد -s)، برای استفاده در جملات فرعی (مثلاً فاعل: مهم است که او هر روز
اجرا شود؛ امری دویدن
یک شکل مصدر، که از شکل ساده فعل و حرف اضافه به استفاده می‌کند، برای جمله‌های فعل که از نظر نحوی
تابع یک جمله فعل متناهی هستند، استفاده می‌شود. جملات لفظی متناهی آنهایی هستند که حول یک فعل
به صورت حال یا ماقبل تشکیل می شوند. در جملات با افعال کمکی، آنها افعال متناهی هستند و فعل اصلی به
عنوان یک جمله فرعی تلقی می شودبه عنوان مثال، او باید جایی برود که فقط فعل کمکی have برای
زمان عطف شده باشد و فعل اصلی to go در مصدر باشد یا در یک بند متمم مانند من دیدم او را ترک کردم که
فعل اصلی دیدن است که به صورت ماقبل، و ترک در مصدر است.