توضیحات
آموزش مکالمه زبان انگلیسی
قدیمی ترین شکل انگلیسی، انگلیسی قدیمی یا آنگلوساکسون (حدود سال 550-1066) نامیده می شود.
انگلیسی قدیم از مجموعه‌ای از لهجه‌های ژرمنی غربی که آموزش مکالمه زبان انگلیسی ژرمنی‌های انگلیسی-فریزی یا
ژرمنی دریای شمال گروه‌بندی می‌شوند، ایجاد شد و در اصل در امتداد سواحل فریزیا، نیدرزاکسن و
جنوب یوتلند توسط مردمان ژرمنی که در تاریخ با نام‌های آنگل، ساکسون شناخته می‌شوند، صحبت
می‌شود. و جوت ها.[26][27] از قرن پنجم، آنگلوساکسون‌ها بریتانیا را با فروپاشی اقتصاد و دولت روم
ساکن کردند. در قرن هفتم، زبان ژرمنی آنگلوساکسون‌ها در بریتانیا مسلط شد و جایگزین زبان‌های بریتا
نیای رومی (43-409) شد: انگلیسی رایج، زبان سلتی، و لاتین که توسط اشغال رومیان به بریتانیا آورده شد.
انگلستان و انگلیسی (در اصل Langland و Inglis) از Angles نامگذاری شده اند
آموزش مکالمه زبان انگلیسی
انگلیسی قدیم به چهار گویش تقسیم می‌شد: لهجه‌های انگلیسی (مرسی و نورثومبریایی) و لهجه‌های ساکسونی،
کنتی و ساکسون غربی.[32] از طریق اصلاحات آموزشی پادشاه آلفرد در قرن نهم و نفوذ پادشاهی وسکس،
گویش ساکسون غربی به گونه استاندارد نوشتاری تبدیل شد.[33] شعر حماسی Beowulf به زبان وست ساکسون
در قرن ششم، الفبای
لاتین به تصویب رسید که با حروف نیمه یونسیال نوشته می شد. این شامل حروف رونیک Wynn ⟨ƿ⟩ و thorn ⟨þ⟩،
و حروف لاتین اصلاح شده et ⟨ð⟩، و ash ⟨a⟩ بود.
انگلیسی قدیم اساساً زبانی متمایز از انگلیسی مدرن است و درک آن برای انگلیسی زبانان قرن بیست و یکم غیرممکن
است. دستور زبان آن شبیه دستور زبان آلمانی امروزی بود و نزدیک ترین خویشاوند آن فریزی قدیم است. اسم ها،
صفت ها، ضمایر و افعال پایان ها و شکل های عطفی بسیار بیشتری داشتند و ترتیب کلمات بسیار آزادتر از انگلیسی
مدرن بود. انگلیسی مدرن در ضمایر (he, him, his) اشکال حالتی دارد و دارای چند افعال فعل (speak, speaks, speaking,
speak, speaker) است اما انگلیسی قدیم در اسم ها نیز دارای پسوندهای حرفی بود و افعال دارای شخص و تعداد بیشتری بودند. پایان‌ها
ترجمه متی 8:20 از 1000 نمونه‌هایی از پایان‌های حالت (جمع اسمی، جمع مضارع، مفرد مفرد) و پایان فعل (جمع فعلی) را نشان می‌دهد: