توضیحات
آموزش انگلیسی درحافظه و او دو یو دو
از قرن 8 تا 12، انگلیسی قدیم به تدریج از طریق تماس زبانی به انگلیسی میانه تبدیل شد. انگلیسی
میانه اغلب به طور خودسرانه به عنوان شروع با فتح انگلستان توسط ویلیام فاتح در سال
1066 تعریف می شود، اما در دوره 1200 تا 1450 بیشتر توسعه یافت.
اول، امواج استعمار نورس در بخش‌های شمالی جزایر بریتانیا در قرن‌های 8 و 9، انگلیسی باستان
را در تماس شدید با نورس قدیم، زبان آموزش انگلیسی درحافظه و او دو یو دو داد. نفوذ اسکاندیناوی در انواع شمال شرقی
انگلیسی باستانی که در منطقه Danelaw در اطراف یورک صحبت می شد، که مرکز استعمار نورس
بود، قوی بود. امروزه این ویژگی ها به ویژه در اسکاتلندی و انگلیسی شمالی وجود دارد. با این حال،
به نظر می‌رسد که مرکز زبان انگلیسی نورسی شده در میدلندز در اطراف لیندزی بوده است، و پس از
سال 920 پس از میلاد، زمانی که لیندزی مجدداً به سیاست آنگلوساکسون ملحق شد، ویژگی‌های نورس
از آنجا به گونه‌های انگلیسی که در تماس مستقیم با نورس زبانان نبودند گسترش یافت. یکی از عناصر
نفوذ نورس که امروزه در همه انواع انگلیسی وجود دارد، گروهی از ضمایر است که با th-
آموزش انگلیسی درحافظه و او دو یو دو
شروع می شوند که جایگزین ضمایر آنگلوساکسون با h- (hie, him, hera) شدند.[42]
با فتح انگلستان توسط نورمن ها در سال 1066، زبان انگلیسی باستانی که اکنون نورسیخته شده بود،
در معرض تماس با فرانسوی قدیم، به ویژه با گویش نورمن قدیم قرار گرفت. زبان نورمن در انگلستان در
نهایت به آنگلو نورمن تبدیل شد.[9] از آنجایی که نورمن عمدتاً توسط نخبگان و اشراف صحبت می‌شد، در
حالی که طبقات پایین به آنگلوساکسون (انگلیسی) صحبت می‌کردند، تأثیر اصلی نورمن معرفی طیف گسترد
های از واژه‌های قرضی مربوط به سیاست، قانون‌گذاری و حوزه‌های اجتماعی معتبر بود.[8] ] انگلیسی میانه
نیز سیستم عطفی را تا حد زیادی ساده کرد، احتمالاً به منظور آشتی دادن اسکاندیناوی قدیم و انگلیسی باستان،
که از نظر عطفی متفاوت اما از نظر صرفی شبیه بودند. تمایز بین موارد اسمی و مضاربه به جز در ضمایر شخصی
از بین رفت، مصداق ابزاری حذف شد و استفاده از مصداق به نشان دادن تصرف محدود شد. سیستم عطف
بسیاری از اشکال عطف نامنظم را منظم کرد، [43] و به تدریج سیستم توافق را ساده کرد، و ترتیب کلمات را کمتر
انعطاف پذیر کردر کتاب مقدس ویکلیف در دهه 1380،
heuene han nestis [45] در اینجا پسوند جمع -n در فعل have هنوز حفظ شده است، اما هیچ یک از پایان های
حروف موردی وجود ندارد. روی اسم ها حضور دارند. در قرن دوازدهم، زبان انگلیسی میانه به طور کامل توسعه
یافت و ویژگی‌های اسکاندیناوی و فرانسوی را ادغام کرد. این زبان تا زمان گذار به انگلیسی مدرن اولیه در حدود
سال 1500 ادامه یافت. ادبیات انگلیسی میانه شامل داستان های کانتربری اثر جفری چاسر و لو مورت دآرتور اثر
الوری است. در دوره انگلیسی میانه، استفاده از لهجه‌های منطقه‌ای در نوشتار زیاد شد و ویژگی‌های گویش
حتی برای تأثیرگذاری توسط نویسندگانی مانند Chaucer مورد استفاده قرار گرفت.[46]